| Soms komt op het journaal de vraag voorbij: het is Pasen, weet u wat het paasfeest inhoudt? Eigenlijk wist niemand het antwoord ‘Iets met een haas’, ‘Íets met eieren’, ‘Iets met de lente, geloof ik’ Zelfs de vrouw van een bakker, die al sinds jaren in het voorjaar hazen en eieren van chocola maakt, had geen flauw idee. Grappig, dat u dat vraagt, zei de vrouw tegen de journalist, mijn man en ik zeiden dat net vorige week ook tegen elkaar: wat zou Pasen nou betekenen? Moeten we toch eens opzoeken, zei mijn man. Ook in sommige huis – aan – huis bladen staat soms een verklaring en onlangs hoorde ik, dat op de vraag, waar het paasfeest vandaan kwam, het volgende stond afgedrukt: “ de meest bekende versie van Pasen is de christelijke. De zoon van God, Jesus, hield op Goede Vrijdag het laatste avondmaal met zijn leerlingen. Daarop volgend werd Jesus door het Volk veroordeeld tot kruisiging. Dat gebeurde op eerste Paasdag. De tweede dag wordt Jesus het loodzware kruis op zijn rug gebonden en moet hij zijn eigen dood tegemoet lopen. Dan wordt hij onder veel belangstelling gekruisigd. Een andere verklaring, zo vervolgde het tijdschrift, is het vruchtbaarheidsfeest, waarbij de paashaas centraal staat. Dit dier is voor velen het symbool van de vruchtbaarheid. Een ander antwoord hoorde ik in een gesprek tussen een grootmoeder en kleinkind. “Wat vieren we met Pasen? “vroeg de kleinzoon aan oma. “Met Pasen“, zei oma, “vieren we dat Jesus is opgestaan “. “is dat alles“ zei de kleine, “niks bijzonders, ik sta elke morgen op“. Tja, dat is de kern, maar welke diepgang heeft dit mysterie? Ik hoef u als gelovige niet te vertellen, wat Pasen is, maar ook bij de theologische antwoorden blijft het een geheim, want dat is het toch. Het is moeilijk uit te leggen. Veel mensen neigen er vandaag de dag toe om zowel de paashaas als ‘t verhaal van Jezus Christus bij sprookjes te parkeren en klaar is Kees. Toch, en ik verlaat me hier op de bekende predikant Nico ter Linden, is ook het paasverhaal een ‘verhaal’: een verhaal wat er over ‘de derde dag ‘ geschiedde. Maar, zo zegt hij, ‘op de derde dag’ is geen kalenderdag na 2 nachten slapen; het is géén exacte tijdsaanduiding en je kunt er niet de klok op gelijk zetten. In de taal van de Bijbel – een soort geheimtaal – wil ‘op de derde dag‘ het besef van mensen verwoorden, dat er iets van Godswege gebeurd is. Wanneer weten we niet en hoe weten we evenmin, maar na de dood van Jesus is bij de leerlingen het geloof doorgebroken, het vermoeden, ja het vertrouwen dat God zich over Jesus ontfermd heeft en een plaats heeft bereid in het vaderhuis. Van dat geloof ‘’t is nog niet voorbij. Hij leeft’, leggen de apostelen in een aantal verhalen getuigenis af. En in de Joodse verhaaltraditie kan ‘t niet anders of die verhalen spelen zich ‘op de derde dag’ af. Is dat vertrouwen niet een geschenk uit de hemel? Velen kunnen naast de verhalen over de paashaas, alleen maar denken over het weer levend worden van een lijk. En aangezien geen mens zich daarbij iets kan voorstellen, verdwijnt ook dit verhaal uit ‘t gezichtsveld. Het verhaalkarakter van het paasmysterie ontgaat hen ten ene male. Het heeft immers een dubbele bodem. Het is ‘op de derde scheppingsdag’, dat God leven schept. Het is ‘op de derde dag’, dat Abraham bij de berg is, waar hij Isaak moet offeren. Tijdens de uittocht door de woestijn wordt verhaald, hoe God ‘op de derde dag’ op de berg Sinaï zich openbaarde en op ‘ op de derde dag’ openbaarde Jesus zich op de bruiloft van Kana. Jonas in de walvis werd na 3 dagen uit de vis gered. En zo zijn er nog meer voorbeelden. De ‘derde dag’ laat altijd een gunstige wending zien voor Israël vanuit de hemel. ‘Op de derde dag’ neemt het lot een wending. Nieuwe inzichten breken door, perspectieven openen zich. Bijzondere gebeurtenis gaan niet van ene dag op andere. De apostelen hadden na de gruwelijke dood van Jesus eigenlijk het geloof en vertrouwen verloren. Ze konden zich daar niet 1,2, 3 bij neerleggen. Maar ‘op de derde dag’ ging het dagen. ‘Op de derde dag’ vonden zij Jesus terug. Net zoals in dat mooie verhaal over de 12 jarige Jesus, die door Maria & Jozef terug gevonden werd, juist, u raadt het al: ‘op de derde dag’, en het was op het Joodse paasfeest. Carel ter Linden, een broer van Nico en de dominee, die het huwelijk van onze koning en koningin heeft ingezegend, vertelt dat wij weliswaar zingen over Jesus, die gestorven is, maar tegelijk mogen geloven dat al wat deze mens ons gegeven heeft, al wat Jesus gezegd en gedaan heeft in Gods geest, dat die bij ons blijft en in eeuwigheid niet verloren zal gaan. Jesus lichaam heeft het begeven, maar niet zijn Geest. Die blijft tot in de eeuwen der eeuwen. Wat een kracht is er van Hem uitgegaan, dáár moet God achter zitten, want anders was zijn blijde boodschap allang verdwenen. Wie zou ruim 2000 jaar na zijn dood nog weten van Jesus van Nazareth, als Hij niet buitengewoon, als Hij niet man van God was geweest? Niet alles wat daarna in Zijn naam gebeurd is, is geweldig en goed geweest, maar desondanks is er een christelijke beschaving ontstaan met kerken, kloosters, ziekenhuizen, schilderkunst, beeldhouwkunst. Maar vooral door gewone christenen, mannen en vrouwen die met daden van naastenliefde en inzet voor rechtvaardigheid, soms met gevaar voor eigen leven, de wereld mooier hebben gemaakt. We hebben geen foto en gedachtenisprentje van Jesus, maar we hebben het kruis waaraan zijn corpus hangt en we hebben de verhalen, waarin getuigen vertellen over de derde dag. We gedenken zijn geboorte, zijn sterfdag en zijn verrijzenis. We komen zondags bijeen om te gedenken wat Hij heeft gedaan en in zijn voetspoor zo goed als God te zijn en dienstbaar aan elkaar. Als dat geen opstanding is dan weet ik het niet meer. Tot slot: voorkom met Pasen en daarna, dat u het haasje bent, maar blijf in leven; zeg ook niet : mijn naam is haas, want als gelovige moet je juist getuigen van en trots zijn op: mijn naam is Christen. En als laatste: zorg dat u uw ei kwijt kunt. De apostelen konden dat uiteindelijk tussen ‘op de derde dag’ en Pinksteren. Zalig Pasen. |